Skynjari og vísir fyrir stigmæli
Til þess að birta magnaða merkið í gegnum mælinn þarf skynjari til að breyta spennumerkjum sem breytast hratt í hægari DC-spennumerki. Stærð þessarar DC spennu ætti að vera í réttu hlutfalli við stærð inntaksmerkisins. Samkvæmt mælikröfum er hægt að skipta skynjara í toppskynjara, meðaltalskynjara og rótmeðaltalsskynjara. Hámarksskynjarinn getur gefið upp hámarksgildi innan ákveðins tímabils, en meðalskynjarinn getur mælt meðalgildi þess innan ákveðins tímabils. Fyrir utan púlshljóð eins og byssuskot sem krefjast þess að mæla hámarksgildi þeirra, eru rótgildaskynjarar almennt notaðir í flestum mælingum.
Rótmeðalkvaðratskynjarinn getur veldi, meðaltal og kvaðratrót AC-merkisins til að fá rótmeðalkvaðratgildi spennunnar og að lokum sent rótmeðalkvaðratspennumerkið til vísirhaussins. Vísirhausinn er rafmagnsmælir og svo framarlega sem mælikvarði hans er kvarðaður að vissu marki er hægt að lesa desibelgildi hávaðastigsins beint af hausnum. Dempun hljóðstigsmælishaussins hefur yfirleitt tvo gíra: „hratt“ og „hægt“. Meðaltími fyrir „hraða“ stillingu er 0.27s, sem er mjög nálægt lífeðlisfræðilegum meðaltíma heyrnarlíffæris mannsins; Meðaltími fyrir "hægur" gír er 1,05s. Þegar hljóðstigsbreytingar eru mældar eða hljóðstigsbreytingar eru teknar upp, er „hratt“ stillingin hentugri; Þegar sveiflan á mældum hávaða er tiltölulega mikil er meira viðeigandi að nota „hæga“ gírinn.
Til að mæta þörfum mælistaðarins eru hljóðstigsmælar almennt með þríhyrningslaga festingar sem hægt er að festa á þríhyrningsfestingunum eftir þörfum.
Það eru venjulega nokkrar innstungur á spjaldið. Ef þessar innstungur eru tengdar við færanlegar áttundarbandssíur geta þær myndað einfalt litrófsgreiningarkerfi fyrir litla notkun á staðnum; Ef það er sameinað segulbandstæki er hægt að taka upp hávaðann á staðnum og geyma hann á segulband til frekari ítarlegra rannsókna; Ef miðað er við sveiflusjá“
